Hoe het begon.... 

Mijn naam is Hetty, ik ben 51 jaar jong als ik op zondag 28 november 2021 bij het ontbijt merk dat ik geen slok kan nemen uit mijn theeglas. Het voelt raar aan. Hetzelfde geldt voor het broodje. Een hap nemen lukt nog wel, maar kauwen en slikken is lastig. Mijn partner kijkt naar mijn gezicht en ziet dat de linkerkant van mijn mond naar beneden hangt. Ik merk dat ik verder geen uitval heb; mijn armen en benen kan ik gewoon bewegen. We besluiten de huisartsenpost te bellen alwaar ik direct kan komen om er naar te laten kijken. Ondertussen heb ik gezien dat mijn linkeroog ook hangt en niet knippert. Na mijn verhaal gedaan te hebben en wat vragen van de arts beantwoord te hebben, kijken we wat ik kan bewegen en wat ik voel in mijn gezicht. De linkerkant van mijn gezicht is verlamd en er zit geen enkele beweging in, wel voel ik alle aanrakingen in mijn gezicht.

Ik word door de arts gerustgesteld; ik heb een aangezichtsverlamming van Bell en dit gaat over, al kan het lang duren. Voor meer informatie kan ik terecht op de website www.thuisarts.nl/aangezichtsverlamming-van-bell. Ik krijg direct een prednisolonkuur van 10 dagen voorgeschreven. Drinken gaat voorlopig met behulp van een rietje en eten lukt aan de rechterkant wel, het duurt alleen wat langer. Het is even behelpen, maar “als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan”. Na 2 dagen mag ik op controle komen bij de huisarts. Omdat het oog niet knippert is het al uitgedroogd, dus vanaf nu dagelijks 4x druppelen. Later blijkt dat mijn oog niet goed sluit en dat het verstandig is om het ‘s nachts af te plakken. Daarnaast heb ik voor voldoende rust voor het oog gezorgd door elke middag even op de bank te liggen met gesloten ogen.

Na anderhalve week krijg ik pijnsteken onder mijn linkeroor, deze is ook een beetje rood rondom. Ik bel de huisarts en ik kan langskomen. Hij neemt contact op met een kno-arts voor overleg. Zij geeft aan dat dit wel één van de symptomen is. Daarnaast merkt zij op dat er nu al gestart kan worden met logopedie en zij noemt de naam Petra van der Werf. Thuis kijk ik op de website en lees een herkenbaar verhaal van een cliënt. Deze praktijk heeft veel ervaring met Bell-patiënten en heeft daar goede resultaten mee behaald. Dat wil ik ook!

Behandeling logopedie 

Ik krijg van mijn huisarts een verwijsbriefje en zo kom ik nog net voor de Kerstdagen bij Petra terecht voor een intakegesprek. De linkerkant van mijn gezicht is 3 weken volledig verlamd geweest en de huid is helemaal glad, geen rimpel te zien. De dag voordat ik de afspraak met Petra had kon ik ’s avonds ineens een centimeter van mijn wenkbrauw bewegen, waar ik al heel blij van werd. De ochtend van de afspraak was dat zelfs de hele wenkbrauw geworden die bewoog. Eindelijk, er zit beweging in. Volgens Petra zou de eerste beweging in mijn wang/mond ook niet lang meer duren, dat kon ze al zien. We hebben een test gedaan om te kijken wat ik kan bewegen in mijn gezicht en ik scoorde 29 punten (van de 100). De volgende dag bleek dat Petra gelijk had, ik toverde een voorzichtige glimlach op mijn gezicht!

Twee dagen later mag ik terugkomen voor de eerste behandeling. Omdat er enige beweging in mijn gezicht begint te komen kan ik met de mime-oefeningen beginnen. Petra legt ze duidelijk uit en doet de oefeningen voor, zodat ik de komende 2 weken thuis dagelijks aan de slag kan.

Vanaf half januari weer 2 afspraken gehad. Petra en ik zijn enthousiast over mijn vorderingen, de mime-oefeningen werken voor mij. Ik kan inmiddels weer gewoon eten en drinken al is de smaak nog niet helemaal terug. Het herstel van mijn gezicht zit op ongeveer 80%, denkt Petra. Mijn gezicht ziet er ook een stuk beter uit maar er zit nog weinig beweging in mijn linkeroog en neus optrekken lukt ook nog niet. Ik krijg wat oefeningen erbij en maak kennis met de hoekspiegel. Je gaat half voor de hoekspiegel zitten zodat je de goede kant van je gezicht dubbel ziet omdat de spiegel in een hoek staat. Je doet voor deze spiegel de mime-oefeningen zoals je gewend bent. Idee hierbij is dat je je hersenen fopt omdat deze denken dat het je hele gezicht is in de spiegel. Je verlamde kant zou op deze manier de oefeningen beter moeten doen. Zo’n spiegel kun je makkelijk zelf maken door 2 spiegels bij de bouwmarkt te halen en in een stuk karton (met een vouw) te plakken.

Begin februari mag ik nogmaals de test doen die ik bij de intake heb gedaan. Ik heb inmiddels de rimpels in mijn gezicht getraind met alle oefeningen dus ik verwacht wel veel vooruitgang te hebben geboekt. En dat klopt, ik haal 87 punten. Het is nu een kwestie van de puntjes op de i zetten, aldus Petra. Samen gaan we hiermee door.

Ik krijg nu ook massage-oefeningen voor het gezicht. Deze kan ik thuis doen, naast het geblokkeerd oefenen. Het valt soms niet mee om dagelijks met het herstel bezig te zijn, maar dankzij het enthousiasme van Petra en door elke afspraak weer wat nieuws te proberen is het goed te doen. Eind februari begint mijn linkeroog een beetje mee te knipperen.

Als ik begin maart bij Petra kom heeft ze een cursus “tapen” gedaan. Dit is het gekleurde tape dat fysiotherapeuten ook gebruiken. Omdat bij mij het filtrum (het gootje tussen de neus en de mond) nog een beetje scheef staat, wil ze dit tapen. Als de tape erop zit ziet het er al meteen rechter uit, je voelt het ook een beetje trekken naar links maar dat is niet vervelend en na een tijdje voel je het niet meer. Ik koop zelf een rol tape en plak het er ’s avonds op voor de nacht. Hopelijk doet de tape ’s nachts zijn werk en ziet het er na een tijdje weer recht uit.

Het is nu eind maart 2022, de lente is begonnen.Ik besef me dat ik geluk heb gehad. Een huisarts die direct de juiste acties ondernam en meedacht. De kno-arts die ons wees op de logopediepraktijk. En natuurlijk Petra, waar ik direct terecht kon. Mede dankzij deze 3 personen - en natuurlijk mijn eigen inzet - is het herstel tot nu toe redelijk vlot verlopen. Ik ben er nog niet, er is nog genoeg te verbeteren, we streven naar een score van 100 punten bij de volgende test....

En dat is uiteindelijk gelukt door thuis te blijven oefenen!